کسب و کارخانگی

کسب و کار خانگی آن دسته از فعالیتهایی است که توسط عضو یا اعضای خانواده در فضای مسکونی در قالب یک طرح کسب و کار بدون مزاحمت و ایجاد اخلال در آرامش واحدهای مسکونی همجوار شکل گرفته و منجر به تولید خدمت و یا کالای قابل عرضه به بازار خارج از محیط مسکونی می‌شود. کسب و کارهای خانگی اغلب داخل تجارتهای خیلی کوچک جای می‌گیرند و به طور معمول برای نامیدن فعالیت تجاری که در درجه اول در محل سکونت و یا محل مسکونی قرار دارد و یا متمرکز در خانه است، استفاده می‌شود. به علاوه اغلب مالک یا مالکان کسب و کار خانگی، در محل قرار گرفتن کسب و کار ساکن هستند.

اهمیت کسب و کار خانگی

اگرچه این نوع کسب و کارها اغلب جزو بخش پنهان و غیررسمی اقتصاد هستند، اما نقش قابل توجهی در ثروت و رشد اقتصادی یک جامعه و توسعه سرمایه اجتماعی آن دارند. چنانچه به زعم برخی اندیشمندان، فرصتهای کسب و کار خانگی باعث خود اشتغالی در راستای رفع کاستیها و تأمین نیازهای محلی یک اقتصاد شده و راه را برای توسعه پایدار اقتصادی هموار می‌کند.

تاریخچه کسب و کار خانگی

کار از خانه قدمت دیرینه‌ای دارد. شاید بتوان گفت که پیشینه آن به ظهور مفهوم خانه و یکجانشینی انسان باز می‌گردد. بخش اعظم فعالیتهای اقتصادی مردمان قبل از عصر صنعتی شدن در خانه‌ها و محل زندگیشان انجام می‌شد و خلط مفهوم خانه و کسب و کار مفهوم غریبی نبوده است. کسب و کار خانگی در جوامع سنتی و کشاورزی بیشتر متداول بوده است. اما پس از انقلاب صنعتی به دلیل مرزی که بین محل کار و خانه کشیده شد، اهمیت آن کاهش یافت. با انقلاب صنعتی و گسترش نظام کارخانه‌ای رفته رفته مرز میان خانه و محل کار پر رنگ تر شد، به طوری که مراکز صنعتی و تجاری به عنوان محلی برای فعالیت اقتصادی و خانه به کانونی گرم و آرام بخش برای مردمان خسته از کار روزانه در این مراکز تبدیل شد. وقوع یک شوک اقتصادی در اثر بحران انرژی اپک در سال ۱۹۷۳باعث شد که توجه‌های دوباره نسبت به خانه به عنوان محل کار جلب شود.

طبق آمارها ، برای هر شغل ثابت در حوزه نفت 2 میلیارد تومان، کشاورزی و صنعت  حدود 160 میلیون تومان و در نهات برای مشاغل خانگی  و کوچک 15 میلیون  تومان سرمایه لازم می باشد.

چگونه رییس خودتان باشید و پول درآورید؟

اگر می‌خواهید با کمترین سرمایه کسب و کاری به هم بزنید و پول رهن و اجاره مغازه ندهید، بدون آنکه از خانه بیرون بزنید و در دود و دم و ترافیک خیابان گرفتار شوید و در یک کلام آقا و رییس خودتان باشید این شغل‌ها را انتخاب و درآمد زیادی کسب کنید.

به گزارش ایسنا، از نگاه بسیاری از کارشناسان کسب و کارهای خانگی مطمئن‌ترین راه درآمدزایی به شمار می‌روند که در کاهش بیکاری و ایجاد فرصتهای شغلی بسیار نقش موثر و سازنده‌ای دارند. در دنیای امروز که توسعه پایدار و کاهش فقر و محرومیت دغدغه دولتها به شمار می‌رود توجه به مشاغل خانگی اهمیت بسیاری دارد.

برای آن دسته خانواده‌هایی هم که از تمکن مالی مناسبی برخوردار نیستند یا به لحاظ اقتصادی تحت فشارند مشاغل خانگی بهترین منبع کسب درآمد به شمار می‌رود.

قانون ساماندهی مشاغل خانگی در سال 1389 به تصویب رسید و جهت اجرا به وزارت کار و امور اجتماعی وقت ابلاغ شد. بر اساس ماده یک این قانون، دولت موظف است به استناد اصول بیست و هشت و چهل و سه قانون اساسی و با توجه به سند چشم‌انداز بیست ساله، مشاغل خانگی را مطابق این قانون ساماندهی و زمینه ایجاد اشتغال برای این گونه متقاضیان را فراهم کند.

در این قانون ستاد ساماندهی و حمایت از مشاغل خانگی با هدف حمایت و گسترش کسب و کارهای خانگی پیش بینی و وزارت کار موظف شده علاوه بر شناسایی مشاغل و کسب و کارهای خانگی با کمک دستگاههای ذی‌ربط، فهرست مشاغل مجاز خانگی را همه ‌ساله به تصویب ستاد برساند. شهرداری‌ها هم طبق ماده 11 همین قانون مکلف شده‌اند بازارهای موقت محلی یا مکان‌های مناسبی برای عرضه محصولات صاحبان این دسته مشاغل اختصاص بدهند.

مهناز امامدادی رییس ستاد مشاغل خانگی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، نرخ مشاغل خانگی در ایران را 11 درصد اعلام کرده و می‌گوید: حرکت به سوی مشاغل خانگی از سال 89 جدی شده و به عنوان یکی از سیاستهای اشتغالزا از سوی دولتها مورد توجه قرار گرفته است.

به گفته وی در شرایط فعلی که بیکاری بر کشور غلبه کرده توجه به کسب و کارهای خرد خانگی یکی از مواردی است که برای کاهش نرخ بیکاری می‌تواند راهگشا باشد.

امامدادی از شناسایی حدود 400 رشته مشاغل خانگی خبر داده و می‌گوید: این مشاغل در بخش‌های مختلفی از جمله صنایع دستی، فرش، تجارت الکترونیک، تولیدات دامی و کشاورزی، شیلات، ‌صنعت و خدمات و فعالیتهای فرهنگی و هنری است که سالی یک بار بازنگری می‌شود.

او از شبکه تعاونی‌ها به عنوان بهترین پشتیبان مشاغل خانگی نام برده و می‌افزاید: تعاونی‌ها از پتانسیل بالایی برخوردارند و نگاه دولت این است که تعاونی‌ها در این زمینه به کار گرفته شوند و نقش خود را در بازاریابی و بازارسازی برای مشاغل پشتیبان ایفا کنند.

البته رییس ستاد مشاغل خانگی وزارت کار نسبت به کم‌توجهی دستگاه‌های مرتبط با مشاغل خانگی انتقاد دارد و بر این باور است که علیرغم استقبال خوبی که مردم از مشاغل خانگی دارند برخی مسئولان فعالیت در مشاغل خانگی را در اولویت‌های آخر خود قرار داده و عملا جایگاهی برای آن قایل نیستند در صورتی که دیگر کشورها آن را جزو اولویتهای اول خود در نظر گرفته‌اند.

هم اکنون بسیاری از کشورها از جمله ایتالیا پیشگام گسترش رشته‌های مشاغل خانگی به شمار می‌روند به نحوی که نرخ مشاغل خانگی در این کشور بین 25 تا 40 درصد برآورد می‌شود؛ ایتالیا برای کاهش بیکاری در مناطق کمتر توسعه یافته خود، سیاست ایجاد و توسعه کسب و کارهای کوچک و خانگی را در پیش گرفته و توانسته با حمایت از تولیدات کفش و کیف چرم و اعمال تخفیفات مالیاتی برای واحدهای تولیدی خود، نرخ بیکاری را از 22 درصد به 12 درصد کاهش دهد.

در ایران نیز اگر چه مشاغل خانگی از سابقه دیرینه‌ای برخوردار است اما اقدامات جدی برای توسعه مشاغل خانگی در کشور از سال 89 آغاز شده است.

در هفته گذشته الگوی توسعه مشاغل خانگی با حضور معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال وزیر کار در جلسه ستاد ساماندهی و حمایت از مشاغل خانگی به تصویب رسید.

الگوی مذکور از اوایل سال جاری در دستور کار معاونت اشتغال وزارت کار قرار گرفت و با حضور دستگاههای اجرایی ذیربط جلسات متعددی تشکیل داد تا درخصوص برنامه‌ها، شیوه و میزان همکاری دستگاههای اجرایی در اجرای الگوی مذکور تصمیمات لازم اتخاذ شود. سایر نهادهای حمایتی، بسیج سازندگی و جهاد دانشگاهی نیز در اجرای این الگو مشارکت خواهند داشت.

در الگوی مشاغل خانگی، ‌ شناسایی پتانسیلها و مزیتهای نسبی و رقابتی مناطق و جلب مشارکت فعالان و اشخاص حقیقی و حقوقی بخش خصوصی و غیردولتی، توسعه فعالیتهای شبکه‌ای، مشاوره و ارزیابی متقاضیان و توسعه بازار پیش‌بینی شده و از اهمیت بسزایی برخوردار است. این الگو صرفا بر اعطای وام کم بهره متمرکز نشده و مشاوره و توانمندسازی افراد قبل از معرفی به نهادهای مالی صورت خواهد گرفت.

امروزه کسب و کارهای بومی و خانگی بازار محور، بهترین و موثرترین راهکار ایجاد درآمد و اشتغال شناخته می‌شود و دولتها بخشی از اهداف اشتغالزایی خود را در شرایط بحران بیکاری با تکیه بر این حوزه محقق می‌کنند.

به عقیده کارشناسان حوزه بازار نیز کسب وکارهای خانگی مطمئن‌ترین راه ایجاد اشتغال پایدار و درآمدزایی با هزینه کم به شمار می‌رود. مهمترین ویژگی‌ها و مزایای مشاغل خانگی این است که سرمایه زیادی برای شروع نمی‌خواهد، نیازی به خروج از منزل و گذراندن ساعتها وقت در خیابان‌های شلوغ و پر ترافیک ندارد و لازم نیست هزینه زیادی بابت اجاره مغازه یا محل کار پرداخت شود.

با توجه به اهمیت کسب وکارهای خانگی و تاکید صاحبنظران بر درآمدزایی و اشتغالزایی بالای این مشاغل، اگر کمی وقت بگذارید و فرصتهای شغلی منطقه خود را شناسایی و بر اساس نیاز بازار اقدام کنید حتما یک شغل خوب و پر درآمد برای خود دست و پا خواهید کرد.

تعریف شغل و حرفه Job and Profession

شُغل فعالیتی منظم است که در ازای دریافت پول انجام می‌شود. یک فرد عموماً یک شغل را با کارمندی، داوطلبی، یا شروع کسب‌وکار آغاز می‌کند. مدت‌زمان یک شغل می‌تواند از یک ساعت (درمورد کارهای خاص) تا تمام طول عمر (مثلاً درمورد برخی قاضی‌ها) به درازا بکشد. اگر یک فرد برای نوع مشخصی از شغل تربیت شده‌باشد، بدان حرفه یا پیشه می‌گویند. مجموعهٔ شغل‌های یک فرد درطول زندگی، سوابق شغلیِ آن فرد را تشکیل می‌دهد.

حرفه به موضوع کاربردی و کارشناسی یک شغل اطلاق می‌شود که پیرامون آن امکان آموزش تخصصی و ایجاد کسب و کار وجود دارد. حرفه‌ها معمولاً دارای آموزش تکمیلی و دانشگاهی در موضوع خود هستند. هدف حرفه‌ها ارائه خدمات و تولید است. در گذشته بیشتر سه حرفه پزشکی، روحانیت و حقوق به عنوان حرفه شناخته می‌شدند اما در حال حاضر بیشتر رشته‌های دانشگاهی حرفه مستقل خود را دارا هستند. از مشخصات یک حرفه، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

امکان اشتغال تمام‌وقت

دارا بودن رشته دانشگاهی و آموزش کلاسیک دانشگاهی
دارا بودن انجمن‌ها و صنف‌های حرفه‌ای مربوط به آن
وقتی به خدمت یا توصیه خاصی نیاز داریم و از دانش و مهارت مربوط به آن حوزه بی بهره هستیم، به سراغ گروه های از افراد می‌رویم که تشکیل دهنده آن حرفه هستند و با آن‌ها مشاوره می‌کنیم. ابوت در مقاله ای به عنوان «نظام حرفه‌ها» که به عنوان یکی از بهترین فعالیت‌های انجام شده در تعریف حرفه شناخته می‌شود، حرفه ای سازی را به عنوان تلاشی مستمر برای نظام مند کردن قلمرو خاصی معرفی می‌کند. به اعتقاد وی این قلمرو بین گروه های مختلفی در یک بازی مجموع صفر در حال رقابت است. البته اگر چه هیچ حرفه‌ای نمی‌تواند به طور کامل از مرزهای خود محافظت کند، اما در مورد ورود سایر حرفه‌ها به حوزه خود می‌تواند محدودیت‌های مشخصی را وضع کند. مشاغلی وجود دارد که دارای جایگاه یک حرفه کلاسیک می‌باشد. در بین این مشاغل می‌توان به پزشکی، وکالت و حسابداری اشاره نمود. این مشاغل حرفه های کلاسیک محسوب می‌شوند، چرا که می‌توانند بر دور حوزه مشخصی از دانش و مهارت‌های خاصی حصاری را بکشند که به صورت اجتماعی و اقتصادی به آن ارزش بدهند.

منبع:ویکی پدیا

کلید رشد شرکت‌های کوچک در دست شرکت‌های بزرگ

منبع: دنیای اقتصاد

نویسنده: Sangeeta Badal
مترجم:میثاق شمشیری
منبع: Gallup
شرکت‌های کوچک و شرکت‌های متوسط، اساسی‌ترین بخش‌ها برای ایجاد گزینه‌های اشتغال هستند. اما برای نشان دادن اهمیت آنها به خودشان، نیاز به دخالت شرکت‌های بزرگ است.

شركت‌هاي اقتصادی کوچک و متوسط یا به اختصار SMEs، خون جاری در رگ‌های اقتصاد کشورها به حساب می‌آیند. آنها بهترین بسترها برای تولید فرصت‌های شغلی‌اند. این نوع فرصت‌های شغلی، در تمام جهان به شدت مورد نیاز هستند و باید به آنها اهمیت داده شود. بر اساس آمارهای شرکت Gallup، از 3 میلیارد نفری که مشغول به یک کار مناسب هستند - کاری که سی ساعت یا بیشتر در هفته بوده و درآمد حاصل از آن مشروعیت قانونی دارد-  8/1 میلیارد نفر یا به عبارتی 60 درصد آنها به طور رسمی استخدام نیستند. 
داشتن یک مشتری بزرگ، فرصت‌های شغلی بسیاری فراهم می‌کند. برخی از مدیران محلی به این مساله با جدیت بیشتری نگاه می‌کنند. برای مثال مدیران کشورهای مختلف در انجمن مشاوران خلیج‌فارس یا GCC، برنامه‌ها و سیاست‌های سرمایه‌گذاری خود را روی شرکت‌های کوچک و متوسط معطوف ساخته و آنها را برای جدال بر سر گرفتن قراردادهای دولتی تشویق می‌کنند. در کشورهای عضو GCC، شرکت‌های کوچک و متوسط بیش از 90 درصد بخش خصوصی را در اختیار داشته و بین 40 تا 63 درصد از نیروی کار خصوصی را به استخدام خود درآوردند. همچنین شرکت‌های بزرگ این منطقه، خدمات زیادی را از شرکت‌های کوچک و متوسط می‌گیرند. این امر موجب پیشرفت شرکت‌های بزرگ هم می‌شود. در دسامبر سال 2012، دولت امارات قانونی را تصویب کرد که در پی آن دولت‌ها موظف بودند تا 5 درصد از بودجه خود را به خرید محصول یا دریافت خدمات از شرکت‌های نوپا اختصاص دهند. این تعهد می‌تواند یک پیغام بزرگ و در عین حال خوب برای شرکت‌های کوچک بخش خصوصی باشد تا به فکر احتیاجات شرکت‌های بزرگ بیفتند. برای نشان دادن اهمیت SME‌ها به خودشان، نیاز به دخالت شرکت‌های بزرگ است و در این راه شرکت‌های بزرگ یک نقش کلیدی ایفا می‌کنند. شرکت‌های بزرگ سالانه میلیاردها دلار صرف هزینه‌های خدماتی یا خرید محصولات از دیگر شرکت‌ها می‌کنند. نظافت، امور تاسیساتی، پشتیبانی‌های نرم‌افزاری، سرویس‌های تغذیه و بسیاری از خدمات غیرقابل‌اجتناب دیگر. در مطالعه‌ای که روی 200 شرکت کوچک در آمریکا، طی مدت 2 سال اخیر صورت گرفته است، هفت شرکت از 10 شرکتی که امور خدمت‌رسانی به شرکت‌های بزرگ داشته‌اند، هم از نظر سود مالی و هم از لحاظ اعتبار شرکتی، رشد چشمگیری را تجربه کرده‌اند.‌
همکاری با شرکت‌های بزرگ می‌تواند تجربه‌های خوبی را در اختیار شرکت‌های کوچک قرار دهد. این همکاری می‌تواند موجب بهبود ساختار شرکت‌های کوچک و متوسط شده، تمرینی برای نحوه مدیریت آنها باشد و عملکرد آنها را ارتقا بخشد. این تغییرات منجر به افزایش بهره‌وری شرکت‌های کوچک از تکنولوژی می‌شود. کارآیی آنها را افزایش داده و از همه مهم‌تر، موجب استقلال مالی و پایداری اقتصادی شرکت‌های نوپا می‌شود. سود بیشتر و شرایط پایدار اقتصادی، منجر به افزایش گزینه‌های کاری و فرصت‌های شغلی می‌شود. یک مشتری بزرگ می‌تواند موجب افزایش اعتبار شده و همچنین فرصت‌های دیگری هم در کنار خود به همراه داشته باشد. بهترین سود ناشی از این پیشرفت، افزایش سطح آگاهی، ابتکارات و ایجاد تعاریف جدیدی از کسب‌و‌کار است. رشد شرکت‌های کوچک می‌تواند امیدی برای شرکت‌های نوپا باشد. دیدن پیشرفت یک شرکت، انگیزه‌های رقابت را در شرکت‌های دیگر تازه وارد بیشتر می‌کند.
سود ناشی از این ارتباطات به کسب‌و‌کارهای بزرگ هم می‌رسد. شرکت‌های بزرگ دریافتند که استفاده از خدمات شرکت‌های خصوصی کوچک‌تر، تنها یک وظیفه اجتماعی نیست، بلکه می‌تواند سودآور هم باشد. شرکت‌های کوچک، انعطاف و خلاقیت بیشتری برای رفع نیاز شرکت‌های بزرگ دارند. سرعت آنها برای خدمت‌رسانی‌های موضعی بیشتر است که همین امر می‌تواند، سود قابل ملاحظه‌ای در روند کار داشته باشد. اطلاعات و دانسته‌های شرکت‌های کوچک در رابطه با بازار‌های محلی می‌تواند راه‌های مختلفی را برای نفوذ محصولات شرکت‌های بزرگ در آن بازار‌ها پیش پای این شرکت‌ها بگذارد. با رعایت چهار نکته شرکت‌های بزرگ می‌توانند در هنگام خرید محصولات یا دریافت خدمات به پیشرفت شرکت‌های کوچک و متوسط کمک کنند:
1.تشخیص و حمایت از استعدادها. همه شرکت‌های کوچک یا متوسط نمی‌توانند، نقش تامین‌کننده نیاز را برای شرکت‌های بزرگ ایفا کنند. شرکت‌های بزرگ می‌توانند شرکت‌هایی که در آنها قابلیت رشد و نمو وجود دارد شناسایی کرده و تجربیات مدیریتی خود را در اختیار آنها قرار دهند. کمک دولت‌ها، هم در شناسایی و هم در پرورش این استعداد‌ها بسیار اهمیت دارد. 114 شرکت که در مطالعات انجام گرفته بررسی شده‌اند، مورد حمایت دولت بوده و نتایج نشان داد یک برنامه مدون می‌تواند، کلیدی برای رشد شرکت‌ها وکارآفرینی‌های بسیار باشد.
2.حمایت‌های مالی. شرکت‌های کوچک و متوسط برای رفع نیاز‌های شرکت‌های بزرگ نیاز به کمک‌های اقتصادی دارند. برنامه‌های سختگیرانه اقتصادی و بازخواست‌های سنگین مالیاتی می‌تواند، بار سنگینی را بر دوش شرکت‌های کوچک و متوسط بگذارد. در مقابل، قرار دادن وام در اختیار آنها از طرف دولت یا شرکت‌های بزرگ می‌تواند به شرکت‌های کوچک و متوسط فرصت دهد تا توان سر پا ایستادن داشته و در مقابل یک قرارداد جدی دست و پنجه نرم کنند.
3.شفاف سازی نیاز‌ها و خواسته‌های شرکت‌های بزرگ. تخمین اطلاعات مربوط به احتیاجات شرکت‌های بزرگ برای شرکت‌های کوچک و تازه کار بسیار دشوار است. این امر می‌تواند برای شرکت‌های کوچک یک مانع محسوب شود. ایجاد یک وب سایت ساده که بتواند نیاز‌های شرکت را در اختیار شرکت خدمت رسان قرار دهد،  می‌تواند بار سنگینی را از دوش شرکت‌های کوچک‌تر بردارد.
4. ساده‌سازی مراحل انتخاب و درخواست. تا حد امکان مراحل در خواست کار و روند انتخاب را ساده کنید تا شرکت‌های کوچک خواهان کار در یک فرم ساده، برای درخواست کار امور لازم را انجام دهند. 

آگهی ها

شهرک های صنعتی

طرح های اقتصادی

پروژه ها